Ο νέος νόμος που συνέταξε – και αναγκάστηκε να αποσύρει – η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για τα δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα, έμοιαζε να αφορά έναν άλλο… μακρινό πλανήτη!
Το αρχικό νομοσχέδιο αποτελούσε μία κόλαση ανεδαφικών περιορισμών, τιμωριών, ποινικών διώξεων και βαρύτατων χρηματικών προστίμων για τους εκατοντάδες χιλιάδες κυνηγούς, ή όποιους άλλους πολίτες έχουν επιλέξει να εντάξουν στη ζωή τους έναν ή περισσότερους σκύλους.
Επιβάλλοντας την υποχρεωτική στείρωση όλων των αρσενικών ή θηλυκών σκύλων, το κράτος τιμωρούσε στην ουσία τους ευσυνείδητους κατόχους σκύλων, βάζοντας «ταφόπλακα» στην ερασιτεχνική εκτροφή όλων των φυλών.
Το οξύμωρο, μάλιστα, είναι ότι, ενώ η ανώδυνη κτηνιατρική πράξη της κοπής της ουράς ενός σκύλου εργασίας αντιμετωπίζεται ως «ακρωτηριασμός» από το υπουργείο, ο πολύ χειρότερος και επώδυνος… ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων, καθίστατο υποχρεωτικός από το σχέδιο νόμου!
Με «τιμωρητικό», γραφειοκρατικό και εισπρακτικό χαρακτήρα, το σχέδιο νόμου που είχε κατατεθεί, «ποινικοποιούσε» στην ουσία την κατοχή των σκύλων, ενώ με τις ανεφάρμοστες διατάξεις του καθιστούσε προβληματική τη διατήρηση ενός κατοικίδιου ζώου μέσα σε ένα σπιτικό.
Οι κυνηγετικές οργανώσεις είχαν εισφέρει με συγκεκριμένες προτάσεις προς το αρμόδιο υπουργείο, καθ’ όλη τη διάρκεια του διαλόγου που είχε προηγηθεί, πριν το σχέδιο νόμου δει το φως της δημοσιότητας.
Για άλλη μία φορά, όμως, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης αρνήθηκε να αξιοποιήσει και την καλοπροαίρετη στάση τους και την «τεχνογνωσία» τους, αντιμετωπίζοντας τον κόσμο των κυνηγών μόνο ως χρήσιμα «φορολογικά υποζύγια».
Το υπουργείο προσποιήθηκε ότι ρωτούσε, αλλά ήταν εκ των προτέρων αποφασισμένο να… μην ακούσει!
Έτσι, ο νέος νόμος όχι μόνο αδυνατούσε να αντιμετωπίσει τις «παθογένειες» που… σέρνονται από το πρώτο νομοθετικό πλαίσιο του 2012, αλλά δημιουργούσε και νέες…
Υπό αυτές τις συνθήκες, η απόσυρση του νομοσχεδίου που, ήδη, ανακοινώθηκε, ήταν το καλύτερο που είχε να πράξει το αρμόδιο υπουργείο.
Η Δ΄ΚΟΣΕ και οι υπόλοιπες κυνηγετικές οργανώσεις, θα είναι πάντα έτοιμες και πρόθυμες να εισφέρουν στην διαμόρφωση ενός λειτουργικού και αποτελεσματικού νομικού πλαισίου, προς αυτήν την κατεύθυνση.
Απαιτούν, όμως, αυτό να γίνεται με ίσους όρους, και με σεβασμό στους χιλιάδες κυνηγούς που θεσμικά αντιπροσωπεύουν.
Εκ του Γραφείου Τύπου
της Δ’ ΚΟΣΕ
